Kategoria: <span>Publikacje</span>

Audycja dotycząca pracoholizmu

Kto jest najbardziej narażony na pracoholizm? Czy są to ludzie młodzi? Jakie trzeba mieć cechy osobowości, żeby uzależnić się od pracy?

Niekoniecznie są to ludzie młodzi. Bowiem według czołowych badaczy zjawiska, za  pracoholizmem stoją istotne aspekty relacji rodzic- dziecko, czyli nasze dzieciństwo. Kamila Wojdyło w wielu swoich pracach podkreśla, iż podwalinę pracoholizmu stanowią przede wszystkim: atmosfera kontroli, brak emocjonalnego ciepła oraz brak zainteresowania dzieckiem. Dodatkowo pojawia się warunkowa akceptacja dziecka, uzależniona od jego osiągnięć – czyli wtedy kiedy dziecko jest cenione w aspekcie przekonań o tym, jakie powinno być i co powinno umieć, a nie jakie jest i co naprawdę potrafi, w wyniku tego u dziecka tworzy się swoisty regulacyjny prewencyjny styl- unikanie niepowodzenia i potrzeba powinności znacząco swoim poziomem odbiegająca od normy.

Czy pracoholizm nie jest efektem dzisiejszych wymagań? wiele osób z obawy, że straci posadę stawia obowiązki zawodowe na pierwszym miejscu…

To prawda, iż praca zdominowała większość godzin naszej doby w dzisiejszych czasach, jednak znacząco musimy różnicować- uzależnienie od pracy od jej nadmiaru, który nie wynika z naszych potrzeb i osobowości. Przytoczę tutaj błędne przekonanie, o którym pisze Robinson wg którego, pracoholizm mógłby być wynikiem obciążającej pracy, ponad możliwości pracownika, który zmuszany jest zostawać „po godzinach”. Niemniej jednak, jest to postrzeganie fałszywe, daleko odbiegające od rzeczywistości, bowiem źródło uzależnienia od pracy jest w osobie uzależnionej, a pracoholik, który obwinia swoje środowisko pracy posługuje się takim samym stereotypem jak alkoholik, który za nadużywanie alkoholu obwinia swoich bliskich.

Czy pracoholik jest dobrym pracownikiem?

Zupełnie nie, na co zwracano uwagę wielokrotnie w badaniach dotyczących zjawiska. Często bowiem myli się pracoholików, z osobami o osobowości autotelicznej, czyli wytrzymałych, kreatywnych i podejmujących aktywności głównie z powodu motywacji wewnętrznej. Bogdan Woronowicz- specjalista od uzależnień wyraźnie to pokazuje w jednej ze swoich książek, że inaczej funkcjonuje osoba uzależniona od pracy, inaczej osoba z osobowością autoteliczną, co według autora często może zostać mylone. Faktem jest,  że zarówno pracoholik, jak i pracownik autoteliczny są bezgranicznie oddani pracy, niemniej jednak, pracoholik w wyniku swojego zaburzenia generuje straty, a pracownik autoteliczny przyczynia się do sukcesów zawodowych. Co więcej, dla pracownika autotelicznego praca jest źródłem satysfakcji, dla pracoholika- redukowaniem niepokoju i napięcia. 

Jakie są najgorsze konsekwencje pracoholizmu?

Może wydać się to przerażające, ale najgorsza z możliwych jest śmierć- prawdopodobnie uzależnienie od pracy w warunkach europejskich nie prowadzi do aż tak dramatycznych konsekwencji- natomiast w Japonii mówi się o zjawisku karoshi- czyli śmierci z przepracowania. Pierwszy przypadek nagłej śmierci- zawał u 29- letniego pracownika- odnotowano w 1969 roku właśnie w Japonii a w 1982 nadano mu własnie nazwę karoshi.

Zaś inne konsekwencje to oczywiście wycofanie z życia społecznego, chroniczne zmęczenie, często bezsenności, zaburzenia nastroju, izolacja oraz wiele zaburzeń natury somatycznej.

Kiedy potrzebna jest terapia?

Terapia potrzebna jest wówczas gdy jednostka zaczyna znacząco zbliżać się do kryteriów prachohlizmu, o których pisze Bogdan Woronowicz, a które to  oparte są również na klasyfikacji chorób czyli ICD 10. Wymienię najistotniejsze z nich: potrzeba lub poczucie przymusu wykonywania czynności związanych z pracą zawodową; trudności w powstrzymywaniu się od wykonywania czynności zawodowych; występowanie, przy próbach przerwania lub ograniczenia pracy, stanów niepokoju, rozdrażnienia czy gorszego samopoczucia oraz ustępowanie tych stanów z chwilą powrotu do wykonywania zadań; spędzanie coraz większej ilości czasu w pracy w celu zredukowania niepokoju, osiągnięcia zadowolenia czy dobrego samopoczucia, które poprzednio uzyskiwane były w normalnym czasie pracy; postępujące zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub dotychczasowych zainteresowań na rzecz wykonywania obowiązków zawodowych; wykonywanie czynności zawodowych pomimo szkodliwych następstw (fizycznych, psychicznych i społecznych.

Jakie inne konsekwencje ponosi rodzina pracoholika?

Pracoholik posługuje się pewnego rodzaju wykrętami i mitami względem tego co robi, by dalej pozostawać w zaprzeczeniu względem swojego uzależnienia. Rodzina pracoholika jest zdana na jego humory, na gorszy nastrój, a przede wszystkim na brak zaangażowania w życie rodzinne, a z czasem na całkowitą izolację pracoholika. 

Czy pracoholizm powoduje kolejne uzależnienia typu alkohol?

Jednostka uzależniona od pracy jest już w mechanizmie uzależnienia, zarówno pod względem procesu – czyli w kwestii nadmiernego przepracowania, jak i pod względem substancji- którą w tym wypadku jest adrenalina. Oczywiście rodzi to przestrzeń do innych uzależnień – szczególnie od alkoholu czy substancji psychoaktywnych, pracoholik chcąc być bardziej wydajnym może działać nieracjonalnie i sięgać np. po narkotyki, lub też celem redukcji napięcia wynikającego z przymusu pracy- może sięgać po alkohol.

Jakie rady ma Pani, by nie wpaść w pracoholizm?

Przede wszystkim balans między pracą a życiem rodzinnym, ale także nabycie umiejętności rozładowania napięcia w adaptacyjny sposób- poprzez sport czy hobby. Widząc u siebie zaś przymus wykonywania jakiejś czynności przenieśmy go na przyjemne obszary życia- jak np. bieganie, czytanie czy inne miłe czynności.

Jak skutecznie i efektownie odpoczywać?

Na zasadzie odwrotności- jeśli mamy pracę statyczną, obciążającą psychicznie- wybierzmy wypoczynek aktywny, jeśli zaś ciężko pracujemy fizycznie pozwólmy sobie na tak zwane nicnierobienie. Przede wszystkim zmieńmy otoczenie, bądźmy blisko natury i spędzajmy ten czas z ludźmi, którym ufamy. I pod żadnym pozorem nie róbmy na urlopie niczego, co wiąże się z naszą pracą.

Zapraszam do zapoznania się z powyższą audycją, gdzie znajdą Państwo wiedzę z zakresu: psycholog krosno; psychoterapeuta krosno; psychoterapia krosno.

Postanowienia noworoczne

Skąd się biorą postanowienia noworoczne?

Postanowienia noworoczne z psychologicznego punktu widzenia biorą się z ludzkiej potrzeby porządkowania rzeczywistości. Oznacza to, że powiedzmy nowy rok, czy jakiś inny konkretny etap życia staje się punktem wyjścia do zmiany. Dotyczy to szczególnie osób, które mają problemy natury motywacyjnej i potrzebują zewnętrznych motywatorów i wyznaczników działania, których sami sobie nie są w stanie zapewnić.

Jak je mamy dotrzymywać? Jak się motywować?

Myślę, że pomocnymi w tym zakresie okaże się 7 nawyków skutecznego działania, o których mówi światowej sławy mówca motywacyjny Stephen Covey. Pozwolę je sobie krótko wymienić i opisać.

  1. Bądźmy pro aktywni, to znaczy podejmij działania na własną odpowiedzialność i czuj, że to co robisz jest zależne tylko i wyłącznie od ciebie.
  2. Zaczynajmy z wizją końca. To bardzo ważne, abyśmy  wiedzieli do czego nasze postanowienia zmierzają i jaki efekt końcowy nas zadowoli. Często bowiem nasze postanowienia wykraczają daleko poza nasze możliwości i zamiast dawać nam radość z tego, że udało nam się osiągnąć cel- budzą frustracje i rozczarowania samym sobą.
  3. Róbmy najpierw to, co najważniejsze- to ważne, aby podzielić nasze cele na  według 4 grup, które można ze sobą łączyć: na pilne, ważne i niepilne i nieważne. Pogrupujmy swoje priorytety według tych kategorii, a zauważymy, że czasem to co, wydaje się nam ważne jest tylko pilne i wcale nie wymaga wielkich nakładów wysiłku celem realizacji.
  4. Myślmy w kategoriach wygrana- wygrana, osiągając swoje cele pamiętajmy, że nasz sukces nie musi, a nawet nie powinien oznaczać porażki innych. Współpracujmy z innymi, a będziemy lepiej zmotywowani.
  5. Starajmy się najpierw rozumieć, a potem być zrozumianymi- słuchajmy innych i mówmy o swoich celach w sposób jasny i klarowny.
  6. Postępujmy zgodnie z zasadą synergii- czyli rozumienie , że na całość składa się suma części- czyli, że aby osiągnąć wymarzony cel najpierw musimy przejść kilka mniejszych etapów, że nie jest możliwe aby bez nich od razu osiągnąć to, co założyliśmy. 
  7. Pamiętajmy o tak zwanym ostrzeniu piły- szlifujmy swoje dobre strony, pielęgnujmy dobre nawyki i cieszmy się z małych kroczków.

Dlaczego zdarza się, że ich  nie dotrzymujemy?

Jak już wspomniałam wcześniej, częstym problemem w kwestii realizacji postanowień i nie tylko noworocznych jest niezasotoswanie się do drugiego nawyku- czyli myśl z wizją końca oraz szóstego, czyli do zasady synergii. Innymi słowy często nasze cele przekraczają nasze możliwości, czyli powiedzmy w miesiąc schudnę 20 kg (co być może jest możliwe, ale wymaga tak olbrzymich nakładów motywacji i pracy nad sobą, że zakładając, iż poza realizacją celu mamy jeszcze pracę, obowiązki np. rodzinne i inne sprawy na głowie, to będzie stanowiło raczej obszar frustrujący, aniżeli motywujący). Natomiast jeśli chodzi o zasadę synergii, to często tak mocno fiksujemy się na efekcie końcowym, że zapominamy, cieszyć się małymi sukcesami, które go poprzedzają i jesteśmy na siebie źli, że cel nie jest zrealizowany od razu.

Jak wspierać innych w realizowaniu postanowień noworocznych?

Po pierwsze razem zastanawiajmy się, czy cele są adekwatne do możliwości, bądźmy dumni z małych sukcesów poprzedzających efekt finałowy i w ten sposób wzmacniajmy osobę, której chcemy pomóc. Doceniajmy ją za sam fakt, iż podjęła jakieś, często trudne wyzwanie. Może i sami w jakiś sposób wyznaczmy sobie cos, co chcemy zrealizować, bo jak to mówią : we dwoje raźniej.

Zapraszam do zapoznania się z powyższą audycją, gdzie znajdą Państwo wiedzę z zakresu: psycholog krosno; psychoterapeuta krosno; psychoterapia krosno.

Przygody Fenka – kilka słów eksperckiego wstępu

Kilka słów wstępu do serii książeczek „Przygody Fenka” poruszających aspekty edukacyjno- wychowawcze, z perspektywy rodzica i dziecka.

Jest to dziewiąta seria książeczek, która w szeroki sposób omawia aspekty emocjonalne – w tym wydaniu kwestie ufności. Zapraszam Państwa do lektury.

Audycja Trendy Radio o wpływie zdrowia fizycznego na psychiczne oraz o motywacji

Zapraszam do odsłuchania aucycji, w której znajdą Państwo odpowiedź na istotne pytania – czy zdrowie fizyczne wpływa na zdrowie psychiczne, jaki wpływ na naszą samoocenę ma nasz wygląd zewnętrzny, a także gdzie kończy się zdrowe odżywianie, a zaczyna ryzykowne podejście do jedzenia skutkujące zaburzeniami odżywiania. Usłyszą Państwo także kilka wskazówek o motywacji i sposobach na wytrwanie w nowych postanowieniach.

Czytaj dalej

Czasopismo „Charaktery”- artykuł mojego autorstwa „Toksyczna symbioza”

Artykuł „Toksyczna symbioza” opisuje zjawisko przedłużającej się symbiozy w relacjach rodzic- dziecko, która to znacząco może wpłynąć na relacje tychże dzieci w życiu dorosłym. Artykuł ukazuje genezę tego typu relacji, przykłady z życia wzięte oraz daje wskazówki jak radzić sobie z partnerem/partnerką zbyt mocno związanym z rodziną pochodzenia.

Zapraszam do lektury: http://charaktery.eu/artykul/toksyczna-symbioza

Czasopismo „Charaktery”- artykuł mojego autorstwa „Para na krawędzi”

Artykuł „Para na krawędzi” opisuje wiele nierealistycznych przekonań, które mogą stać za kryzysem w relacjach. Wielu z tych przekonań często partnerzy nie widzą lub też są ich nieświadomi. Artykuł pokazuje jak początkowo niemożliwe do rozwiązania kryzysy, przy głębszym rozumieniu terapeutycznym stają się możliwe do rozwiązania, co znacząco wpływa na jakość życia partnerów i ich wspólne szczęscie.

Zapraszam Państwa do lektury:

http://charaktery.eu/artykul/para-na-krawedzi

Przydatne hasła dla każdej mamy

Oto kilka przydatnych haseł dla każdej mamy: 1)Idealna matka nie jest idealna. Idealna jest wystarczająco dobra… 2)W …

Młodzież w kryzysie: Przyczyny, objawy i zapobieganie samobójstwom wśród dzieci i nastolatków

Transkrypcja audycji Trendy Radio 1.Rośnie liczba samobójstw wśród dzieci. Jak bardzo zatrważające są te statystki? …

Autoagresja – transkrypcja audycji w Trendy Radio

1. Czym jest autoagresja i jakie są jej najczęstsze formy? Gloria Babiker oraz Lois Arnold, w swojej książce o autoagresji, …