Audycja Trendy Radio o wpływie zdrowia fizycznego na psychiczne oraz o motywacji

Zapraszam do odsłuchania aucycji, w której znajdą Państwo odpowiedź na istotne pytania – czy zdrowie fizyczne wpływa na zdrowie psychiczne, jaki wpływ na naszą samoocenę ma nasz wygląd zewnętrzny, a także gdzie kończy się zdrowe odżywianie, a zaczyna ryzykowne podejście do jedzenia skutkujące zaburzeniami odżywiania. Usłyszą Państwo także kilka wskazówek o motywacji i sposobach na wytrwanie w nowych postanowieniach.

Ruch to zdrowie. Czy także psychiczne?

Oczywiście. Ruch przede wszystkim zapewnia zapas tlenu dla naszego mózgu. W książce The New Psychiatry dr Nathan Masor zwraca uwagę, na to, iż aby mózg mógł poprawnie funkcjonować krew w jego tętnicach powinna być zaopatrzona w tlen na poziomie co najmniej 90ciu procent, jeśli jest go mniej stajemy się rozchwiani emocjonalnie, roztargnieni, pojawia się złe samopoczucie oraz problemy w funkcjonowaniu poznawczym, czyli np. znaczny spadek koncentracji.

Jak zmiana wyglądu zewnętrznego wpływa na naszą samoocenę?

Wydaje się, iż to zależy od tego jak do tej zmiany doszło. Jeśli jest ona poprzedzona racjonalnym odżywianiem, adekwatną do naszych możliwości aktywnością fizyczną i efekt nas cieszy i zadowala – to znacząco wzrasta poczucie sprawstwa, a tym samym samoocena. Jeśli natomiast podjęliśmy wysiłek jako wynik szerszego spektrum kompleksów związanych z ogólnie niskim poczuciem wartości, to może się tak zdarzyć, że jakakolwiek, nawet pozytywna zamiana może nie zostać odebrana na plus, a jedynie doprowadzić do stawiania sobie kolejnych, nierealnych i nadwyrężających nasze możliwości celów.

Jakie choroby wynikają właśnie z niskiej samooceny     dotyczącej wyglądu?

To bardzo trudne i wymagające pytanie, ponieważ niezadowolenie ze swojego wyglądu – mocno wpływające na samoocenę – często współwystępuje z ogólnym niezadowoleniem z własnej osoby. Zaś taki objaw występuje w wielu zaburzeniach natury psychologicznej od depresji, po problemy osobowościowe.

Jak sobie z nimi radzi psychologia?

W takich sytuacjach zazwyczaj proponujemy pacjentom pracę terapeutyczną, która zakłada zmiany osobowościowe, w tym oczywiście postrzeganie swojej osoby, a także wzrost poczucia wpływu na samego siebie. Zakładając, że to poczucie wpływu znacząco się podniesie- możemy liczyć na to, iż pacjent zmotywuje się do poprawy swojego wyglądu, jeśli zaistnieje taka potrzeba.

Kiedy jest wyczuwalne granica pomiędzy zdrowym odżywianiem a zaburzeniem w odżywianiu?

Myślę, że taką miarą jest przede wszystkim zdrowy rozsądek. Jednak jest to pojęcie względne, więc odniosę się tutaj to typowych objawów zaburzeń odżywiania, do których niewątpliwie należy: całkowite podporządkowanie swojego życia odżywaniu, ogromny bunt i frustracja kiedy okoliczności zmuszają do odstępstw, nadmierna kontrola, czyli obsesyjne liczenie kalorii, obsesyjne sprawdzanie wagi, poczucie winy i lęk przed zjedzeniem czegokolwiek co nie zostało zaplanowane w jadłospisie. W skrajnym przypadku zaburzeń odżywiania u pacjentów mogą wystąpić nawet zaburzenia obrazu własnej osoby – czyli pomimo realnych faktów np. niskiej wagi – osoby takie nadal mogą uparcie twierdzić, że są otyłe. Są to sytuacje wymagające natychmiastowej interwencji psychologiczno- psychiatrycznej.

Jak się motywować do ćwiczeń?

Dokładnie tak samo jak w innych sferach życia. Badacze motywacyjni Edwin Lock i Gary Latham podają jak na tacy złotą zasadę w tej kwestii, czyli: wyznaczajmy sobie cele trudne, ale osiągalne. Bowiem jeśli cel jest ustanowiony w odniesieniu do poczucia, iż jesteśmy w stanie go osiągnąć, dajemy z siebie wszystko, angażując w to duży nakład sił. Jeśli zaś, cel jest zbyt łatwy do osiągnięcia, nasza motywacja po kilku próbach znacząco spada i dokładnie tak samo dzieje się, gdy cel zacznie wydawać się nam niemożliwy do zrealizowania.  Co jakiś czas sprawdzajmy rezultaty- według badaczy, pozytywna informacja zwrotna znacząco podnosi  naszą motywację. I przede wszystkim zacznijmy od założenia, że robimy to przede wszystkim dla siebie- raz, że motywacja wewnętrzna, czyli wynikająca z wewnętrznych potrzeb to potężna siła, a dwa cele które, określamy sobie sami znacznie silniej nas motywują niż te, które pochodzą od innych. I nie zapomnijmy o jeszcze jednej bardzo ważnej kwestii- za każdy mały sukces przyznajmy sobie nagrodę. 

Jak wytrwać w postanowieniach?

Weźmy odpowiedzialność za to co robimy, przejmijmy kontrolę i powtarzajmy sobie, że celem nadrzędnym jest nasze samopoczucie i zadowolenie.

Czy często ludzie się demotywują?

Myślę, że często. Zasadniczo dlatego, że stawiają sobie nierealistyczne cele, wymagają od siebie wysiłku, który przekracza ich możliwości, a co za tym idzie szybko się męczą i poddają. Bowiem pamiętać należy, że każda zmiana to proces, a proces, żeby był efektywny musi trwać.

Zbliża się lato. Wiele osób zapewne planuje zgubić zbędne kilogramy, albo jest w trakcie. Co by Pani poradziła osobom, którym jednak to nie wyszło?

Po pierwsze zastanówmy się, czy naszym problemem jest trudność motywacyjna, czy np. generalnie zbyt wysokie stawianie sobie poprzeczki również w innych sferach życia, czy nie wymagamy od siebie zbyt szybkich i spektakularnych efektów w odniesieniu do realnych możliwości? Bowiem jeśli naszym problemem jest ogólnie zbyt wysoka ambicja i przeszkadza nam to w wielu dziedzinach życia, poszukajmy pomocy specjalisty -psychologa, psychoterapeuty. Jeśli zaś czujemy się zagubieni w kwestiach diety i treningu, poszukajmy pomocy u specjalisty w tej dziedzinie.