Transkrypcja audycji Trendy Radio o wypaleniu zawodowym z moim udziałem

1.Z różnych badania wynika, że 6 na 10, a nawet 8 na 10 osób doświadcza symptomów wypalenia zawodowego, więc jest to na pewno jest duży problem

Tak, jest to bardzo duży problem, według badaczy- są społeczeństwa, w których nawet  25% osób pracujących, może zmagać się z syndromem wypalenia zawodowego. Z tego też powodu,  1 stycznia 2022, WHO zawarło wypalenie zawodowe w międzynarodowej klasyfikacji chorób icd-11i jest ono rozumiane jako syrenom zawodowy związany z przewlekłym stresem.

2.Jakie są przyczyny wypalenia zawodowego?

Można powiedzieć, że wypalenie zawodowe ma dwa podłoża. Jedno- wiąże się bezpośrednio z funkjonowaniem palacówki, czy firmy, w której dana osoba pracuje, drugie, zaś- jest to podłoże bardziej zindywidualizowane i łączy się uwarunkowaniami osobowościowymi pracownika.

Christina Maslach- czołowa badaczka syndromu wypalenia zawodowego, podkreśla nastepujące czynniki związane z pierwszym podłożem: nadmierne obciążenie pracą, czyli zbyt dużo obowiązków, w stosunku do możliwości czasowych, niemożność podejmowania decyzji oraz poczucie braku kontroli, brak docenienia, częste sytuacje konfliktowe oraz poczucie niesprawiedliwego traktowania

Ayala Pines, podkreślała zaś, czynniki osobowościowe, takie jak, nadmierny entuzjazm i ogromne zaangażowanie, co prowadzi do sytuacji, w której to praca sama w sobie staje się sensem życia, a także zbyt duże ambicje. Inni badacze, podkreślają także znaczenie nadmiernego perfekcjonizmu.

3.Po czym poznać, że zmagamy się z wypaleniem zawodowym?

Christina Maslach, prowadząc badania z zakresu wypalenia zawodowego, wyodrębniła trzy etapy- choć mogą występować one równolegle- i są to:

1. Wyczerapnie emocjonalne: objawy psychosomatyczne, charakterystyczne także dla zaburzeń nerwicowych, np. poczucie ciągłego zmęczenia, bóle głowy, trudności ze snem, rozdrażnienie, bezsilność.
2. Depersonalizacja:stosunek do klienta czy pacjenta, charalteruzujący się dużym dystansem, czasem uprzedmiotowieniem, bezdusznością.
3. Obniżona ocena własnych możliwości, kiedy to praca staje się udręczeniem, a poczucie własnej wartości całkowicie spada.

Definicja wypalenia zawodowego, zawarta w ICD-11, jest spójna z tym rozumieniem. 

4.Czy wypalenie zawodowe można pomylić ze zmęczeniem lub znudzeniem pracą?

W związku z tym, że wypalenie zawodowe jest swoistym syndromem i jego rozumienie zawiera wiele składowych, myślę, że wobec tego wypalenie zawodowe można łatwo różnicować od zmęczenia czy znudzenia pracą. Istotna jest wspomniana wcześniej triada objawów oraz czas trwania problemu. 

5.Kto – biorąc pod uwagę zawód, płeć, wiek – jest najbardziej narażony na wypalenie?

Jeśli chodzi o płeć myślę, że trudno to różnicować. Natomiast mówi się, że wiek, jaki szczególnie predysponuje pracowników to odczuć z zakresu wypalenia zawodowego to, 40- 60 rok życia, aczkolwiek nie jest to regułą. Jeśli chodzi zaś o zawody, to szczególnie narażone są osoby pracujące z ludźmi, tacy jak służba zdrowia, nauczyciele, policjanci czy pracownicy socjalni. Warto pamiętać, że burnout syndrome, może dotykać także matki opiekujące się dziećmi, a także opiekunów osób terminalnie chorujących. 

6.Jak wypalenie zawodowe może wpływać na inne sfery życia?

Myślę, że może wpływać bardzo- stan emocjonalny, który towarzyszy wypaleniu zawodowemu, szczególnie poczucie niemocy i bezradności, będzie generalizowany na inne obszary życia, co zazwyczaj prowadzi do powstania innych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, nerwica, zaburzenia lękowe, czy psychosomatyczne.

7.Wypalenie zawodowe. Jak sobie z nim poradzić?

Kiedy już się pojawi- jedyną rozsądną decyzją jest poszukanie pomocy u specjalisty. Natomiast warto wspomnieć o tym, co warto robić, żeby do syndromu wypalenia zawodowego nie doprowadzić. Najistotniejsza kwestią jest tzw. work-life balance, czyli odnalezienie równowagi między pracą, a życiem poza nią. Warto inwestować w odpoczynek, aktywny czas wolny, bliskie relacje z ludźmi, tak, aby praca nie była sensem naszego życia, a gratyfikacje nie płynęły tylko z niej, wówczas, porażki nie będą dewastowały naszego poczucia wartości i będzie je można neutralizować, poprzez osiągnięcia w innych sferach życia. W samej zaś pracy, warto zadbać o dostosowanie naszych możliwości i potrzeb, do tego co robimy i prosić o pomoc, czy zaangażowanie także innych ludzi- takie zjawisko pewnej współpracy, opartej o pomoc i możliwości nazywamy Job crafting i jest to bardzo skuteczny system radzenia sobie.