Czym jest psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu TFP?
Metoda TFP opiera się na teorii relacji z obiektem, rozwijanej intensywnie przez profesora Otto Kerberga. Głównym celem tejże metody jest wzmocnienie pacjentów w kwestii zintegrowania ich świata wewnętrznego, a dzieje się to za pomocą obserwacji i reflektowania procesu przeniesienia między pacjentem a terapeutą w relacji „tu i teraz”. Dzięki analizie sytuacji bieżącej, w przestrzeni relacji terapeutycznej, pacjent i terapeuta odtwarzają „diady”, innymi słowy pewne wzorce wchodzenia i przeżywania relacji pacjenta z innymi osobami. To pozwala na przepracowanie dysfunkcyjnych wzorców oraz uświadomienie pacjentowi, jak nieświadome elementy tychże wzorców, silnie determinują jego aktualną relację z rzeczywistością.
„Psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu (Transference-Focused Psychotherapy, TFP) stanowi stale rozwijaną oraz zweryfikowaną empirycznie formę psychoterapii psychodynamicznej, skonstruowaną na potrzeby leczenia pacjentów z zaburzeniami osobowości. Została ona stworzona głównie w celu leczenia pacjentów borderline, stanowiących poważne zagrożenie dla siebie i innych, niezdolnych do utrzymania pracy, zbudowania bardziej długotrwałych relacji intymnych, bądź poważnie nieprzystosowanych do społeczeństwa. Z czasem została zaadoptowana do szczególnych wyzwań związanych z leczeniem pacjentów z patologicznym narcyzmem (TFP-N). Oprócz tego, w ciągu ostatnich dwóch dekad opracowano metodę psychoterapii psychodynamicznej (Dynamic Psychotherapy for Higher Level Personality Pathology, DPHP) dla stosunkowo dobrze funkcjonujących pacjentów o łagodnej patologii osobowości, nazwanej patologią wyższego poziomu, jak również stworzono wyspecjalizowaną psychoterapię (TFP-A) dla grupy adolescentów u których zakłócenia w normalnym kryzysie rozwojowym sygnalizują rozwój ciężkich zaburzeń osobowości” (strona internetowa Polskiego Towarzystwa TFP: https://pttfp.pl/o-tfp/, 2024).
